W Solilokwium badamy nasze ciała i ich relacje z otoczeniem i innymi ciałami. Badamy zawiłości ciała jako miejsca wiedzy, pamięci i sprawczości. Stajemy się, podążając za liniami naszych pragnień. Opłakujemy, pamiętamy poprzez ruch i poruszamy się z odpowiedzialnością. Spotykamy duchy naszej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, które są nie/obecne w naszych ciałach i w otoczeniu. Szukamy takiego tańca, który jest możliwy i konieczny na umierającej planecie. Ofiarowujemy nasz ruch jako dar dla ziemi i naszych bliskich, budując wzajemne relacje troski. Kochamy się ze światami.